Kościelne prawo małżeńskie nie zna pojęcia „unieważnienie małżeństwa” ani „unieważnienie ślubu kościelnego”. Jest to terminologia nieprawdziwa i godzi w prawo naturalne i Boże a także kościelne, które stoi na straży nierozerwalności małżeństwa. Prawo kanoniczne przewiduje możliwość orzeczenia nieważności małżeństwa, jeśli po wniesieniu sprawy do właściwego sądu kościelnego udowodni się z pomocą odpowiednio dobranego materiału dowodowego, że zostało ono zawarte nieważnie. Nieważność małżeństwa oznacza, że w świetle prawa kościelnego małżeństwo nigdy nie zaistniało z powodu przeszkód, wad stron bądź braku zachowania właściwej formy kanonicznej wymaganej dla ważności. Każdej osobie, która jest przekonana o nieważności swego małżeństwa przysługuje prawo wniesienia do właściwego sądu kościelnego stosownej skargi powodowej. Orzeczenie nieważności małżeństwa oznacza, że węzeł nie zaistniał, a więc nie wywołuje żadnych skutków prawnych.
„Unieważnienie małżeństwa” to nie orzeczenie nieważności małżeństwa
